Jestem córką Słońca i Księżyca.

Kobietą na skraju pełnego południa, której od wieków odmawia się prawa wyboru,
a w zamian za to w sztuce gloryfikuje! Wiesza w kościołach, pałacach i galeriach.

Malowana przez wielkich i małych artystów.

W uniesieniu z dzieciątkiem albo łasiczką, z łabędziem.

Ze sztandarem wiodącą lud na barykady.

Klasycznie piękna, naga, z wypolerowaną skórą.

Bywam też szatanem z długą szyją nad wielkim brzuchem.
Paloną na stosach czarownicą. Porcelanową laleczką przez kubistów rozbitą na kawałki . ….

Obiektem  sfałszowanym, zniekształconym, zatopionym w oceanie hipokryzji.

Powoli, powoli dociera do mnie ogrom przemocy i sens powietrza niosącego oszałamiający zapach wolności. Czuję narastający gniew a wraz z nim poczucie siły.

Któregoś dnia zmienię się w Białą Furię z płonącym ogonem pożogi i z czarną parasolką polecę nisko nad ziemią.

Teraz JA.

Niebezpieczna !

Wiem już kim jestem. Mam poukładane wszystko na właściwym miejscu, i w duszy, i w ciele, i w głowie…